நூற்றுக்கு ஒன்று குறைவு!

தனியாகப் பாய் முடைந்து கொண்டிந்த சாருமதி, ஈஸ்வரியைப் பார்த்துப் புன்னகைத்துவிட்டு தன் வேலையைத் தொடர்ந்தாள். அதற்கு மேல் பொறுக்க முடியாத ஈஸ்வரி, "சாருமதி! என்மீது உனக்குக் கோபமா? ஏன் முன் போல் என்னுடன் பேச வருவதேயில்லை? உன் கணவருக்குக் கூலிவேலை கிடைப்பது இல்லையா? அதனால்தான் இருவரும் பாய் முடைகிறீர்களா?" என்று கேட்டாள்.

தலை நிமிர்ந்து பார்த்த சாருமதி, "அப்படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லை!" என்றாள். ஈஸ்வரிக்கு சாருமதி எதையோ மறைக்கிறாள் என்று தோன்றியது. "உண்மையைச் சொல்! உனக்கு ஏதாவது பணப்பற்றாக்குறை என்றால், நான் உதவி செய்யத் தயாராக இருக்கிறேன் சொல்" என்றாள்.

ஈஸ்வரியின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு நேகிழ்ந்து போன சாருமதி, "அப்படியில்லை! நாங்கள் எங்கள் வருமானத்தைப் பெருக்குவதற்காக பாய் முடையும் வேலைச் செய்து கொண்டிருக்கிறோம்" என்றாள்.

"ஏன்? திடீரென ஏன் பணம் அதிகமாகத் தேவைப்படுகிறது?" என்று ஈஸ்வரி கேட்டாள். சிறிது நேரத்திற்குப்பின் சாருமதி "உன்னிடம் உண்மையைச் சொல்கிறேன். ஆனால் நீ உன் கணவரிடம் சொல்லக் கூடாது!" என்றாள்.

"சரி!" என்றாள் ஈஸ்வரி. "சில நாள்களுக்கு முன் நடந்த சம்பவம் இது! ஒருநாள் இரவு வேலையில் இருந்து திரும்பிய கணவர் குடிசை வாயிலில் ஒரு மூட்டை கிடப்பதைப் பார்த்தார். அது யாருடையது, எப்படி நமது குடிசைக்கு வந்தது என்று வியந்த அவர், அதைத் தூக்கிக் கொண்டு உள்ளே வருகையில் அதனுள் நாணயங்கள் குலுங்கும் ஒலியைக் கேட்டார். "மூட்டையைப் பிரித்துப் பார்த்தால் உள்ளே வெள்ளி நாணயங்கள் இருந்தன. அவற்றைத் தரையில் கொட்டிய என் கணவர், ஒவ்வொன்றாக எண்ணினார். மொத்தம் தொண்ணூற்று ஒன்பது நாணயங்கள் இருந்தன. "நான் எண்ணியதில் ஏதோ தவறு! மறுபடியும் எண்ணுகிறேன்!" என்று கூறிய என் கணவர் மீண்டும் நாணயங்களை எண்ணினார்.